Ik zag een reactie staan op een van mijn blog berichten, met de vraag of ik tegen de wereld was of de wereld tegen mij ?
Beste Ton,
Waarom zou ik tegen de wereld zijn ? Het is mijn wereld, en hoewel ze mij wel aardig wat zweepslagen gegeven heeft door de jaren door, een hekel heb ik er niet aan.
Ik denk meer dat, omdat ik naar buiten treed met mijn denken en doen, ik kwetsbaarder ben voor aanvallen. Mensen die net iets anders denken en doen dan de rest zijn meestal mikpunt van onterechte kritiek. Hoewel ik in mijn leven voorzichtig om ga met andere mensen is dit andersom niet altijd het geval. Als latente Boehdist vrees ik niet de keerzijde van vreugde, want zonder af en toe ook boos te worden over onrecht zou ik de goede dingen niet zien. O, ik zal vast vaak genoeg de plank mis slaan en mij aangevallen voelen waar dat niet van toepassing is, en soms ben ik ook te dom om te beseffen wat ik een ander aan doe, maar geloof me, dat gaat niet expres.
zondag 25 juli 2010
Alles wat ik wil....
Van de week de zwarte kant van Damian ondervonden.Ik kreeg te horen dat ik maar niet moest komen de 28ste. God weet waarom, want ik weet van niks. zal wel een verjaardag zijn of zo...maar mijn reactie was in elk geval in de trant van dat ik zelf met mijn kont op het strand in Portugal zou liggen die dag, en ik mij afvroeg wat hij mij dan precies misgunde. Ik kreeg te horen dat hij het vreemd vond dat ik op vakantie ging, want waar haalde ik dat geld vandaan. Niet vragen hoe het zat, of gewoon losjes informeren...nee, gelijk speculeren en oordelen zonder te weten hoe het zit.
Hij, de jongen wiens luier ik nog verschoont heb, en wie ik, ongeacht geaardheid, nooit minder als bijna mijn eigen kind heb gezien, hij steekt mij een dolk in de rug.
Óf hij beseft hoeveel pijn hij mij hier mee gedaan heeft ? Ik denk het niet.
Al voor zijn huwelijk toonde hij sporen van buitengewoon arrogant gedrag en sloeg hij menig om de oren met machtsvertoon. Dat aandacht zoeken heeft een naam die ik maar niet benoemen ga hier, maar wel naar hem toe, in reactie op zeg maar. Hij noemde dat discriminatie. Jammer, want als ik mij als een bitch gedraag heb ik geen wet om op terug te vallen ( buiten dat je dat best mag, mij aanspreken op mijn gedrag. Ben tenslotte niet perfect )Dan laat ik nog even in het midden of hij wel het recht heeft om zo te oordelen over mijn doen en laten, laat staan de vraag waarom mij dit gulle kado niet gegund wordt. Al die jaren dat ik zijn reis verhalen heb moeten aanhoren ben ik nooit anders als blij geweest voor hem dat hij dat kon doen. Wat heb ik misdaan wat zo een reactie veroorzaakt ?
Ik weet het niet. Ik weet alleen dat mijn nieuwe manier van leven en denken aardig op de proef gesteld wordt door de manier waarop dit door verschillende mensen wordt ontvangen, en het heeft zijn weerslag gehad op mijn gemoedsrust de laatste 2 dagen. Gisteren kon ik de tranen niet stoppen, en kon mijn vinger er ook niet opleggen. Er liep zo veel door elkaar heen, dat het zelfs geen "werk in uitvoering" meer is, meer een bouwput in afwachting van.... En met dat zelfde gevoel stond ik vanmorgen op. Ik haat dat ! Een dipje, oké, moet kunnen. Een klote dag tussen door ook wel, maar dit, zo, en zo diep..nee, dat voelde als een terug van waar ik van schrok...volledig onverwacht. Waarom ? Ik weet het niet. Ben misschien te veel met anderen bezig en heb mijzelf voorbij gelopen. Pas op de plaats dan maar even...hoewel dat wel verschrikkelijk saai is, en ik mijzelf bijna moet dwingen tot inkeer te komen, maar kan er niet meer omheen. Moeilijk hoor, want
Alles wat ik wil
is de wind in mijn haar.
Ik wil dansen op het randje.
Zonder angst voor het gevaar.
Ik wil lachen om mijn huilen.
En huilen om mijn lach.
Ik wil leven voor vandaag.
En alles doen
wat niet meer mag.
Ik wil zwemmen in het vuur.
Ik wil me branden aan het water.
En nooit meer op tijd zijn.
Want de de tijd,
die is later.
Ik wil waken in mijn bed
en dromen op de dag.
Ik wil eigenlijk alles doen
wat eigenlijk niet mag.
Ik wil het bitter proeven
samen met het zoet.
Ik wil alle smaken kennen.
Zelfs de smaak van bloed.
Ik wil
klanken
kleuren
smaken
geuren...
Ik wil vallen om op te staan
en komen om weg te gaan.
Van alles wil ik meer.
Tot aan het randje
van het zeer....
En soms.
Soms wil ik huilen.
Huilen om de pijn.
Niet om mijn zeer.
Maar dat van anderen.
Veroorzaakt
door het willen van mijn zijn.....
Een paar dagen Isle en Han
Ilse heeft vakantie, maar Han moet nog even werken, dus kom ik lekker op Isle passen. Dinsdag vroeg die kant op gebracht door Marcel. Wel lekker, vervoerd worden als je geen auto hebt. Eerst even wat kletsen met een bakkie er bij Vind het wel leuk dat die twee elkaar ontmoeten na al die jaren en de klik te zien. Ken Han zelf nog langer dan Marcel. Blijken ze nog het zelfde sterrenbeeld te hebben ook. Toeval ??
Ik wilde graag een keer kano varen, en aangezien Han in een perfect gebied woont hiervoor, en het bijna 30 graden is die dag, en als Han vertrokken is naar zijn werk ga ik even op Internet gaan kijken waar je die dingen kan huren. Niet ver van zijn huis verhuren ze van alles wat, en dus vertrekken Ilse en ik met een fles water en wat brood. Op naar een gezellig dagje spelevaren.
Al varend komen we een eiland tegen, helemaal omringd door bomen. Vanaf het water zie je het niets, maar ik zie een steiger, en we besluiten een kijkje te gaan nemen. Heb zin om even een stukje te zwemmen, en vanaf de kano het water in is niet zo moeilijk, maar er weer uit is erg lastig. Op dit eilandje staat een schuur, en aan het kampvuur en lege flessen frisdrank te zien zijn wij niet de enigste die dit plekje ontdekt hebben. Op de deur van de schuur staat geschreven "Al mag je hier dan eigenlijk niet komen, ruim in elk geval je rommel achter je op als je weg gaat".
Even verderop zien we een lage brug en besluiten daar heen te zwemmen, en na enige hapering wil Isle er wel van af springen.
Terug bij de verhuur, tevens restaurant aan het water, eten we wat en geniet ik met een paar koppen koffie van de schaduw, rust en het vakantie gevoel wat me overspoelt. A perfect day
.jpg)
Terug thuis doen we even snel wat boodschappen voor de Chilli con carne die Han graag weer eens wilde eten. Ik had het nog nooit gemaakt, en ik al zeg ik het zelf, het was erg lekker.
De volgende dag is het iets koeler als gevolg van een lekkere verfrissende regenbui de avond er voor. Ilse heeft wel zin om een stuk te gaan fietsen. Eigenlijk naar een tante van haar toe, maar die kunnen we niet vinden. Terug thuis nemen we lekker een duik in de vaart die voor hun huis loopt. Zelfs Han waagt na jaren weer eens een duik bij het zien van al dat zwem plezier.
.jpg)
maandag 12 juli 2010
Het gaat goed !
De laatste tijd maak ik gewoon ontzettend veel leuke dingen mee, ontmoet nieuwe mensen en beleef met bekende weer nieuwe momenten die de vriendschap versterken. Ik geniet van al die dingen, en het geeft me kracht me vrij rond te bewegen met alleen de beperkingen die ik mijzelf opleg. Het doet me goed even zo te leven na 20 jaar zorgen, ploeteren, buffelen en vooral erg veel afzien.
Vorige week was Ilse, de dochter van mijn goede vriend Han 2 dagen bij mij. Ilse is 9 en heeft in haar korte leven al meer meegemaakt dan menig van ons aan zou kunnen. Ilse is puur en zuiver, eerlijker dan zij ken ik ze niet, en zo heerlijk gevat en grappig. Een genot om even om me heen te hebben. We zijn een dag samen naar de stad gegaan waar ik even onderhanden genomen moest worden door de monhygieniste. Daarna door naar het Vondelpark, want Isle wilde graag skeeleren, en wat is nu gezelliger op een mooie dag in Amsterdam als deze plek.
Daarna naar huis, even uitrusten van al dat lopen/skeeleren, ff hangen op de bank om sávonds gezellig samen Nederland te zien winnen ( naja, ik dan, want Ilse lag al heerlijk op de bank te slapen, de schat ). De volgende dag zijn we even gaan shoppen voor een Lavalamp, want die wilde zij graag voor op haar kamer, en rond etenstijd kwam Han van zijn werk en zijn we samen even wat gaan eten bij een tentje lekker langs het water, uitzicht centraal station.
Gisteren was ik met Wheel naar een meeting van Old-timers. De rit daarheen was al een genot, en daar nog meer moois om van te genieten.
Aansluitend zijn we in de haven van Muiden lekker in de schaduw op het terras wat gaan drinken, lekker gelopen door het dorp, even wat eten om daarna op tijd thuis te zijn voor de beslissende voetbalwedstrijd. Daarvan heb ik beduidend minder genoten, en dat lag niet eens aan de uitkomst. Wat een prut zeg...heb met tegenzin, alleen omdat ik de uitkomst wilde weten, zitten kijken, en was blij dat het over was. Bah !. Gelukkig is de gekte nu over. Ben er klaar mee.
Vandaag dagje thuis. Beetje opruimen, wasje doen, en koken, maar slaap elders en wordt morgen vroeg naar Han gebracht om daar weer 2 daagjes op Ilse te passen. Heb er zin in, lekker naar buiten, lekker aan het water, dus ik hoop dat het weer nog even mooi blijft, want de bikini gaat zeker mee. Beetje vakantie in combinatie met....why not.
Vorige week was Ilse, de dochter van mijn goede vriend Han 2 dagen bij mij. Ilse is 9 en heeft in haar korte leven al meer meegemaakt dan menig van ons aan zou kunnen. Ilse is puur en zuiver, eerlijker dan zij ken ik ze niet, en zo heerlijk gevat en grappig. Een genot om even om me heen te hebben. We zijn een dag samen naar de stad gegaan waar ik even onderhanden genomen moest worden door de monhygieniste. Daarna door naar het Vondelpark, want Isle wilde graag skeeleren, en wat is nu gezelliger op een mooie dag in Amsterdam als deze plek.
Daarna naar huis, even uitrusten van al dat lopen/skeeleren, ff hangen op de bank om sávonds gezellig samen Nederland te zien winnen ( naja, ik dan, want Ilse lag al heerlijk op de bank te slapen, de schat ). De volgende dag zijn we even gaan shoppen voor een Lavalamp, want die wilde zij graag voor op haar kamer, en rond etenstijd kwam Han van zijn werk en zijn we samen even wat gaan eten bij een tentje lekker langs het water, uitzicht centraal station.
Gisteren was ik met Wheel naar een meeting van Old-timers. De rit daarheen was al een genot, en daar nog meer moois om van te genieten.
Aansluitend zijn we in de haven van Muiden lekker in de schaduw op het terras wat gaan drinken, lekker gelopen door het dorp, even wat eten om daarna op tijd thuis te zijn voor de beslissende voetbalwedstrijd. Daarvan heb ik beduidend minder genoten, en dat lag niet eens aan de uitkomst. Wat een prut zeg...heb met tegenzin, alleen omdat ik de uitkomst wilde weten, zitten kijken, en was blij dat het over was. Bah !. Gelukkig is de gekte nu over. Ben er klaar mee.
Vandaag dagje thuis. Beetje opruimen, wasje doen, en koken, maar slaap elders en wordt morgen vroeg naar Han gebracht om daar weer 2 daagjes op Ilse te passen. Heb er zin in, lekker naar buiten, lekker aan het water, dus ik hoop dat het weer nog even mooi blijft, want de bikini gaat zeker mee. Beetje vakantie in combinatie met....why not.
vrijdag 11 juni 2010
Onmacht en mijn eigen kracht
Wat is onmacht ?
Veranderingen komen vanuit mijzelf.
Alleen ik kan de onmacht omkeren tot macht
Mijn kracht is de kennis die in mij zit
kennis over mijzelf, wat goed voor mij is, waar mijn grenzen liggen en hoe ik wil dat dit leven er voor mij uit ziet.
Wat ik wel en niet toelaat.
Niemand kan mij de weg daarheen wijzen.
Alleen vanuit mijzelf kan ik de goede kant op gaan.
With a little help from my friends x
Veranderingen komen vanuit mijzelf.
Alleen ik kan de onmacht omkeren tot macht
Mijn kracht is de kennis die in mij zit
kennis over mijzelf, wat goed voor mij is, waar mijn grenzen liggen en hoe ik wil dat dit leven er voor mij uit ziet.
Wat ik wel en niet toelaat.
Niemand kan mij de weg daarheen wijzen.
Alleen vanuit mijzelf kan ik de goede kant op gaan.
With a little help from my friends x
woensdag 2 juni 2010
Sporen
Mijn belevenissen van de afgelopen weken hebben z'n sporen achtergelaten op mijn ziel. Ze verwarren mijn denken, gevoel, blik naar buiten en naar binnen. Ik vecht er tegen, tut me op en ga op pad maar beleef wat ik beleef maar half. Ben er niet meer bij.
Hij begreep het niet, wat dit met me doet. Heeft nooit zonder liefde, structuur, betrouwbaarheid en zekerheid geleefd. Kent mijn wereld niet, die wereld waar niets zeker is behalve het vertrouwen in mijzelf, waar mensen komen en weer gaan, waarin ik de pijn ervaar als deel van mijn leven en mee om heb leren gaan, waar geld letterlijk brood op de plank betekend en dromen eenvoudig en vol fantasie zijn. De wereld van het luchtige hart.
The light is My heart
And so is the shadow
I have no love story
No memories
He who is lonely
loves everyone
De tattoo die ik graag wil sluit daar zo mooi op aan. Een varen blad om mijn pols heen. Het mooi fris groene blad dat zich langzaam ontvouwt en als een hand dat zowel ontvangt als beschut. Verstopt in de schaduw, zonder waarde voor vogels of grazende dieren, alle elementen over zich heen laten gaan, almaar verder groeiend en zachtjes sporen achterlaten. Het kan in het frisse ontvouwen betoveren maar onzichtbaar zijn als het volgroeid en volwassen is. Ik draag het in mij mee, zowel betovering als volgroeid zijn, steeds weer opnieuw, vooral als een vlinder zich op mij neer strijkt om even uit te rusten van een vermoeide vlucht. Bij mij valt de honger niet te stillen en geen vruchtbare pollen te verhuizen, en telt alleen het rust moment.
En ik geniet van de onverwachte bezoekers, bewonder de schoonheid, laat mij inspireren, koester het moment en kijk het verlangend na als het weer verder vliegt.
Hij begreep het niet, wat dit met me doet. Heeft nooit zonder liefde, structuur, betrouwbaarheid en zekerheid geleefd. Kent mijn wereld niet, die wereld waar niets zeker is behalve het vertrouwen in mijzelf, waar mensen komen en weer gaan, waarin ik de pijn ervaar als deel van mijn leven en mee om heb leren gaan, waar geld letterlijk brood op de plank betekend en dromen eenvoudig en vol fantasie zijn. De wereld van het luchtige hart.
The light is My heart
And so is the shadow
I have no love story
No memories
He who is lonely
loves everyone
De tattoo die ik graag wil sluit daar zo mooi op aan. Een varen blad om mijn pols heen. Het mooi fris groene blad dat zich langzaam ontvouwt en als een hand dat zowel ontvangt als beschut. Verstopt in de schaduw, zonder waarde voor vogels of grazende dieren, alle elementen over zich heen laten gaan, almaar verder groeiend en zachtjes sporen achterlaten. Het kan in het frisse ontvouwen betoveren maar onzichtbaar zijn als het volgroeid en volwassen is. Ik draag het in mij mee, zowel betovering als volgroeid zijn, steeds weer opnieuw, vooral als een vlinder zich op mij neer strijkt om even uit te rusten van een vermoeide vlucht. Bij mij valt de honger niet te stillen en geen vruchtbare pollen te verhuizen, en telt alleen het rust moment.
En ik geniet van de onverwachte bezoekers, bewonder de schoonheid, laat mij inspireren, koester het moment en kijk het verlangend na als het weer verder vliegt.
Hortus Amsterdam
Ik loop al eeuwen met een ontwerp voor een Tattoo in mijn hoofd, en heb besloten dat dit er maar eens van moet komen. Voor inspiratie ben ik gisteren naar de Hortus geweest. Misschien krijg ik het ontwerp vandaag op papier
Vliegende ratten houden óók van worteltaart ;-)
Vliegende ratten houden óók van worteltaart ;-)
dinsdag 1 juni 2010
maandag 31 mei 2010
Oud weer nieuw
Ik weet niet of het met leeftijd te maken heeft, maar ik kom de laatste tijd steeds vaker bekenden tegen uit het verleden. Wat dat betreft is Internet wel weer een mooi medium, want zonder dat waren ze nooit weer aan komen waaien. Ik heb op mijn Hyves-lijst nu al 2 school vriendinnetjes staan uit mijn lagere school tijd, en zo heb ik vorig jaar een ex-vriendje ontmoet uit de tijd dat ik denk ik een jaar of 18 was. Wat me gelijk opviel is hoe mensen wezenlijk niet veranderen. Wat ouder, wat grijzer, tikkeltje dikker en niet zo strak meer in het velletje ( duhhh...) maar voor de rest niet zo heel veel veranderd. Zo liep ik ook tegen een nichtje van mij aan, met wie ik als jonge meid wel eens een vakantie mee heb mogen maken. Fijn mens, en zeker een blijvertje in mijn kleine sociale kring.
Afgelopen week mijn goede vriend Hans gevonden en mee afgesproken, en weer dat zelfde gevoel dat iemand eigenlijk niet zo veel veranderd. Gegroeid wel, net als ik, door de jaren heen. De zelfde klik als toen, alleen dan wel met een klein beetje extra er bij. Beetje veel zelfs. Toen al een goede sparring's partner over de dingen des levens, en nu nog meer. Gevaarlijke maar ook boeiende wateren, geheel in de lijn der dingen voor mij zoals ik nu in het leven sta. Dit keer gaan we elkaar niet uit de weg, zoals toen wel het geval was. Dit keer laten we die klik ten volle toe, genieten er van, zuigen het samen op en laten ons inspireren, verwarmen en verwarren. Super intens, precies waar ik van hou...dus ik gooi de gevaren borden omver, negeer de stoplichten, heb maling aan die eeuwige verdomde moralen en luister en ervaar. Een dag niet geleefd....
Maar ja, het is algemeen bekend dat een man maar 1 ding tegelijk kan, en ik standaard meer aandacht nodig heb dan een man aan kan ( of terug zou willen )
Uitkomst onzeker, als er al een uitkomst moet zijn. Nieuwschierig...? ja, dat wel, maar gezien mijn geestelijke wervelwind gedrag ( heb blijkbaar wat in te halen of zo ) komt alles altijd te laat op mijn pad of net op een moment dat ik de les die ik er uit zou "moeten" trekken niet aan wil.
Zo ook gisteren, zwevend tussen gevoel en verstand, hyperend, stampvoetend, eisend, liefdeloos naar mijzelf en de ander toe, wordt ik op Hyves aangesproken door wéér een oude, erg oude, bekende George. Het is alsof de duvel er mee blijft spelen. Hoe oud was ik toen...? Een jaar of 18 denk ik. We kunnen er samen op Skype erg om lachen, over hoe dat toen gelopen is, en ik trek mijn eindconclusie van toen dan ook graag in. Leuke, erg leuke weder ontmoeting, en hier komt zeker een vervolg op, absoluut.
Na dit verassende gesprek nog even terug de realiteit in gebracht door een verwarde Hans. Weer een draadje opgestart wat op dat moment niet af te maken viel door vermoeidheid van zijn kant, en wordt het maar weer vooruit geschoven. Ja, het maakt me onrustig, dat eeuwige alles willen weten, de vraagstellingen, conclusies ( soms met of zonder vraagteken ), mijn eigen dom en onachtzaam moralistisch achteraf gel@l. Niks is zeker, en garanties krijg ik niet en hoef ik ook niet te geven. Gewoon door gaan met de dingen zoals ze op mijn pad komen. Pijn kan je niet uit de weg gaan of voorkomen. Zie wel wat er van komt. Trouwens, er bestaat ook geen risico dat een van ons ooit achterom zal kijken met het gevoel iets te hebben laten liggen, want er is altijd een reden, voor dat iets beter met rust gelaten kan worden.
Hij de zijne, ik de mijne. Het is zoals het is.
Maar het was/is wel mooi.
Afgelopen week mijn goede vriend Hans gevonden en mee afgesproken, en weer dat zelfde gevoel dat iemand eigenlijk niet zo veel veranderd. Gegroeid wel, net als ik, door de jaren heen. De zelfde klik als toen, alleen dan wel met een klein beetje extra er bij. Beetje veel zelfs. Toen al een goede sparring's partner over de dingen des levens, en nu nog meer. Gevaarlijke maar ook boeiende wateren, geheel in de lijn der dingen voor mij zoals ik nu in het leven sta. Dit keer gaan we elkaar niet uit de weg, zoals toen wel het geval was. Dit keer laten we die klik ten volle toe, genieten er van, zuigen het samen op en laten ons inspireren, verwarmen en verwarren. Super intens, precies waar ik van hou...dus ik gooi de gevaren borden omver, negeer de stoplichten, heb maling aan die eeuwige verdomde moralen en luister en ervaar. Een dag niet geleefd....
Maar ja, het is algemeen bekend dat een man maar 1 ding tegelijk kan, en ik standaard meer aandacht nodig heb dan een man aan kan ( of terug zou willen )
Uitkomst onzeker, als er al een uitkomst moet zijn. Nieuwschierig...? ja, dat wel, maar gezien mijn geestelijke wervelwind gedrag ( heb blijkbaar wat in te halen of zo ) komt alles altijd te laat op mijn pad of net op een moment dat ik de les die ik er uit zou "moeten" trekken niet aan wil.
Zo ook gisteren, zwevend tussen gevoel en verstand, hyperend, stampvoetend, eisend, liefdeloos naar mijzelf en de ander toe, wordt ik op Hyves aangesproken door wéér een oude, erg oude, bekende George. Het is alsof de duvel er mee blijft spelen. Hoe oud was ik toen...? Een jaar of 18 denk ik. We kunnen er samen op Skype erg om lachen, over hoe dat toen gelopen is, en ik trek mijn eindconclusie van toen dan ook graag in. Leuke, erg leuke weder ontmoeting, en hier komt zeker een vervolg op, absoluut.
Na dit verassende gesprek nog even terug de realiteit in gebracht door een verwarde Hans. Weer een draadje opgestart wat op dat moment niet af te maken viel door vermoeidheid van zijn kant, en wordt het maar weer vooruit geschoven. Ja, het maakt me onrustig, dat eeuwige alles willen weten, de vraagstellingen, conclusies ( soms met of zonder vraagteken ), mijn eigen dom en onachtzaam moralistisch achteraf gel@l. Niks is zeker, en garanties krijg ik niet en hoef ik ook niet te geven. Gewoon door gaan met de dingen zoals ze op mijn pad komen. Pijn kan je niet uit de weg gaan of voorkomen. Zie wel wat er van komt. Trouwens, er bestaat ook geen risico dat een van ons ooit achterom zal kijken met het gevoel iets te hebben laten liggen, want er is altijd een reden, voor dat iets beter met rust gelaten kan worden.
Hij de zijne, ik de mijne. Het is zoals het is.
Maar het was/is wel mooi.
zaterdag 15 mei 2010
Leuke foto en meer
Ik en mijn prinsesje. Heb niet zo veel leuke foto's waar we samen leuk op staan, dus mijn dank is groot.
Vanmiddag gebeld met een oude vriend. Lieve Han is een paar jaar geleden zijn vrouw aan kanker verloren en is nu, net als ik al jaren ben, alleenstaand ouder voor zijn dochter Ilse. Dat valt niet mee, maar stapje voor stapje gaat het steeds beter met hem. Hij vroeg me of ik zin zou hebben om met hem en Ilse op vakantie naar Portugal te gaan. Joh...zeker weten heb ik dat. Lijkt me heerlijk. We gaan binnenkort afspreken om alles door te nemen.
En zo komen de avontuurtjes zomaar op mijn pad. Hoe wonderlijk allemaal. De timing is perfect, en weer iets om naar uit te zien.
Verder is dit weekend welkom rustig. Het kind is dit weekend naar vrienden, en ik zou van alles kunnen doen, maar kies er voor even pas op de plaats te maken. Ex gebeld over spullen die daar nog lagen, en die heeft hij hier afgeleverd daarnet. Stond voor de deur alsof hij binnen wilde komen, maar geen haar op mijn hoofd....en dat had hij denk ik niet verwacht. Moest om zijn reactie lachen, en heb snel de deur maar dicht gedaan en daarmee dat hoofdstuk definitief afgesloten !
De rust hier in huis is lekker en nodig. Misschien kom ik eindelijk toe aan schrijven. Dagboek en ook naar goede vriend José die ik schaamteloos verwaarloosd heb, maar dat is ook wel een brief waar ik rustig voor moet gaan zitten, en die rust was er gewoon even niet. Hij snapt dit ook wel. Maakt zich meer zorgen dan wat dan ook omdat het zo stil is. Even gerust stellen dus.
Maar nu eerst even een lekker kopje thee.
donderdag 13 mei 2010
Mijn prinsesje
Zie ze stralen. Is ze niet prachtig ?
Rik en Damien
Arabella en Adrie
Het huwelijk was mooi en de setting kon niet beter zijn. Schitterende plek.
Na het huwelijk met z'n alleen voor koffie en de bruidstaart naar de Orangerie.
Oma, moeder en nicht van Damien.
Daarna moesten wij een paar uur doden, dus tijd voor nog meer foto's
Jaja, ik was er ook bij, maar het was zooooo koud in die jurk ;-(
Gelukkig weten we onze humor te behouden ;-)
Vanaf 8 uur was het vlink aan de drank en voetjes van de vloer, maar die fotos volgen later nog wel als ze door Rik en Damien vrij gegeven worden. Die zijn lekker op huwelijksreis. Doen ze goed, want hier blijft het regenachtig en koud...Bleeeehhh
dinsdag 11 mei 2010
P.s....Frankrijk en zo
Het waren drukke, roerige en emotionele weken. Ik ben in mijn hoofd met van alles tegelijk bezig. Bij terugkomst uit frankrijk eind April heb ik gelijk een afspraak voor een einde oefening's gesprek gemaakt met mijn foute ex. Dat was aan de ene kant emotioneel, maar ben er open en duidelijk ingegaan, zonder ilussies of verwachtingen ingegaan...puur om voor mijn gevoel de boel goed af te sluiten, en dat was het voor mij ook wel. Hoef er niks meer mee te doen. Klaar.
Gesprekken met de psychiater lopen wat roestig. Ik merk aan mijzelf dat ik dingen aan het vasthouden ben, of praat over zaken die er eigenlijk niet toe doen op dit moment. Rustiger ben ik dan misschien wel na de breuk met de ex, maar van lekker in mijn vel zitten is nog lang geen sprake. Op reis wel, maar thuis zit dat er niet in. De last hier is veel te zwaar. Dat schuldenplaatje, en kind wat ik soms écht niet begrijp en dat getrek van haar maakt me gek. Doe de dingen die ik moet doen, kom mijn afspraken na, zorg dat het huis op orde is, eten op tijd op tafel staat en reageer zoals ik moet reageren, maar échte vreugde is er niet. Op de fotos van het huwelijk van Rik en Deem is dat goed aan me af te lezen. Daar zat ook boosheid in omdat Gwen niet voor het Diner uitgenodigd was en zij dit pas op het moment dat iedereen aan tafel ging lieten weten. Werd daar erg verdrietig over, en Gwen ook in tranen. Uiteindelijk, na een heftig gesprek tussen Gwen en mij ( ze snapt niet dat ik geen hap door mijn keel zou kunnen krijgen en er niet aan moet denken haar 3 uur lang alleen moet laten zwerven ) lopen we naar het dorp, in gala jurk ( ik kan met humor al dat bekijks wel aan maar Gwen heeft het daar veel moeilijker mee merk ik ), om daar in het plaatselijke eetcafe wat te eten en de uren te doden. Mijn kwade bui trekt enigzins bij, weet mijn trots in te slikken, en na terugkomst en een aantal biertjes kom ik zowaar los en dans ik met ja en alleman. Gwen heeft inmiddels een leuke scharrel, host en flirt er op los alsof ze nooit anders doet ( voor het eerst dat ik haar zo lekker los zie gaan....EINDELIJK ! ) en terug in het hotel snachts kletst ze me dan ook de oren van de kop over die lieve jongen.
Maar thuis zie ik dat er nog maar 10 euro op mijn rekening staat, dus moet ik creatief iets verzinnen voor het eten tot woensdag. Een brief over de achterstalige huur maakt me ook niet vrolijk, maar gelukkig lukt het me wel om het huis weer een beetje aan kant te krijgen. Stress slaat op mijn keel. Alsof ze dichtgeknepen wordt. Kan geen kant op. Zit muurvast. Buiten dat ben ik heel erg boos dat ik zoveel geld heb moeten uitgeven aan een jurk, hotel en eten voor koffie, taart en bier en een naar gevoel achteraf. Die kortzichtigheid van Rik en Deem komt hard aan, het het in scene gezette huwelijk, de foto's die op Hyves staat ( natuurlijk staan wij er niet op, zelfs mijn prinsesje niet ) maken me enigzins misselijk en nog bozer. Zijn moeder plukt een mooie foto van haarzelf uit mijn archief van die dag om er mee te pronken en mailt niet eens een bedankje. Heb zin om met allemaal de vriendschap te verbreken, maar ga even op mijn handen zitten. Heb vanmiddag een gesprek met de psychiater. Misschien voel ik me dan anders.
Verder las ik op de blog van M&M dat hun hond loops geweest was en nu zwanger is. Ze vertellen over hoe ze geen geld hadden om haar te laten steriliseren en haar weg moeten doen, en dat ze geen honden mens is. Kan hier verschrikkelijk kwaad om worden. Alsof je een bankstel vervangt. Een hond, die zich inmiddels gebonden voelt met hun, en zij zien dat niet eens. Een hond, die een hok buiten heeft, buiten leeft en de natuur achterna gaat, en zij irriteren zich hieraan ?
Het zegt veel over hoe zij met levende wezens om gaan, mens en dier. Alles is vervangbaar en tijdelijk ( hond inruilen voor een ezel misschien ?). Dat hun relatie dat ook is zullen ze vanzelf wel merken. Zelfs hoog in de Franse bergen ontkom je niet aan een Borderline stoornis.
Wens hun op grote afstand sterkte.
Het zal nog een zware weg zijn.
Gesprekken met de psychiater lopen wat roestig. Ik merk aan mijzelf dat ik dingen aan het vasthouden ben, of praat over zaken die er eigenlijk niet toe doen op dit moment. Rustiger ben ik dan misschien wel na de breuk met de ex, maar van lekker in mijn vel zitten is nog lang geen sprake. Op reis wel, maar thuis zit dat er niet in. De last hier is veel te zwaar. Dat schuldenplaatje, en kind wat ik soms écht niet begrijp en dat getrek van haar maakt me gek. Doe de dingen die ik moet doen, kom mijn afspraken na, zorg dat het huis op orde is, eten op tijd op tafel staat en reageer zoals ik moet reageren, maar échte vreugde is er niet. Op de fotos van het huwelijk van Rik en Deem is dat goed aan me af te lezen. Daar zat ook boosheid in omdat Gwen niet voor het Diner uitgenodigd was en zij dit pas op het moment dat iedereen aan tafel ging lieten weten. Werd daar erg verdrietig over, en Gwen ook in tranen. Uiteindelijk, na een heftig gesprek tussen Gwen en mij ( ze snapt niet dat ik geen hap door mijn keel zou kunnen krijgen en er niet aan moet denken haar 3 uur lang alleen moet laten zwerven ) lopen we naar het dorp, in gala jurk ( ik kan met humor al dat bekijks wel aan maar Gwen heeft het daar veel moeilijker mee merk ik ), om daar in het plaatselijke eetcafe wat te eten en de uren te doden. Mijn kwade bui trekt enigzins bij, weet mijn trots in te slikken, en na terugkomst en een aantal biertjes kom ik zowaar los en dans ik met ja en alleman. Gwen heeft inmiddels een leuke scharrel, host en flirt er op los alsof ze nooit anders doet ( voor het eerst dat ik haar zo lekker los zie gaan....EINDELIJK ! ) en terug in het hotel snachts kletst ze me dan ook de oren van de kop over die lieve jongen.
Maar thuis zie ik dat er nog maar 10 euro op mijn rekening staat, dus moet ik creatief iets verzinnen voor het eten tot woensdag. Een brief over de achterstalige huur maakt me ook niet vrolijk, maar gelukkig lukt het me wel om het huis weer een beetje aan kant te krijgen. Stress slaat op mijn keel. Alsof ze dichtgeknepen wordt. Kan geen kant op. Zit muurvast. Buiten dat ben ik heel erg boos dat ik zoveel geld heb moeten uitgeven aan een jurk, hotel en eten voor koffie, taart en bier en een naar gevoel achteraf. Die kortzichtigheid van Rik en Deem komt hard aan, het het in scene gezette huwelijk, de foto's die op Hyves staat ( natuurlijk staan wij er niet op, zelfs mijn prinsesje niet ) maken me enigzins misselijk en nog bozer. Zijn moeder plukt een mooie foto van haarzelf uit mijn archief van die dag om er mee te pronken en mailt niet eens een bedankje. Heb zin om met allemaal de vriendschap te verbreken, maar ga even op mijn handen zitten. Heb vanmiddag een gesprek met de psychiater. Misschien voel ik me dan anders.
Verder las ik op de blog van M&M dat hun hond loops geweest was en nu zwanger is. Ze vertellen over hoe ze geen geld hadden om haar te laten steriliseren en haar weg moeten doen, en dat ze geen honden mens is. Kan hier verschrikkelijk kwaad om worden. Alsof je een bankstel vervangt. Een hond, die zich inmiddels gebonden voelt met hun, en zij zien dat niet eens. Een hond, die een hok buiten heeft, buiten leeft en de natuur achterna gaat, en zij irriteren zich hieraan ?
Het zegt veel over hoe zij met levende wezens om gaan, mens en dier. Alles is vervangbaar en tijdelijk ( hond inruilen voor een ezel misschien ?). Dat hun relatie dat ook is zullen ze vanzelf wel merken. Zelfs hoog in de Franse bergen ontkom je niet aan een Borderline stoornis.
Wens hun op grote afstand sterkte.
Het zal nog een zware weg zijn.
woensdag 5 mei 2010
20 Jaar
Mijn kleine meid is gisteren 20 jaar geworden. Dat vraagt natuurlijk om een toepasselijke taart. Alles vers, pure chocolade, eieren, een hoop werk, maar dan heb je ook wat, en dankzij mijn groom-to-be Damien mogen jullie hem ook zien.
donderdag 29 april 2010
Galajurken
Voor het aanstaande huwelijk van mijn neef en zijn vriend waren we op zoek naar gala jurken. Het kind is in elk geval voorzien ;-)
Mijn stadstuin
Terug thuis wacht mij een tuin in puin.
Na het stuuk klusje staat die er triest bij. Grote bak met spoelwater en stuuk prut, struiken die de zon weghouden in mijn kleine hoektuin. Hoog tijd om er iets aan te doen. Het is mooi weer, dus hup, werk kleding aan en aan het werk.
Resultaat van een ochtendje snoeien
De varens en hortensia zien er al mooi uit, en Tim is weer in z'n element
Ik zit onder de krassen, maar goed, het resultaat mag er weer zijn. Binnenkort op kuip plantjes jacht gaan, want zelf zaaien gaat niet meer lukken denk ik. Volgend jaar ( Misschien ;-)
Na het stuuk klusje staat die er triest bij. Grote bak met spoelwater en stuuk prut, struiken die de zon weghouden in mijn kleine hoektuin. Hoog tijd om er iets aan te doen. Het is mooi weer, dus hup, werk kleding aan en aan het werk.
Resultaat van een ochtendje snoeien
De varens en hortensia zien er al mooi uit, en Tim is weer in z'n element
Ik zit onder de krassen, maar goed, het resultaat mag er weer zijn. Binnenkort op kuip plantjes jacht gaan, want zelf zaaien gaat niet meer lukken denk ik. Volgend jaar ( Misschien ;-)
vrijdag 23 april 2010
Vliegensvlug
7 April, ik zat er écht doorheen.
Na weer een conflict met mijn lief had ik het helemaal gehad. Ik moest weg, zo snel als ik kon. Even helemaal weg van alles....
Na een goed gesprek met mijn broer ben ik gaan zoeken op internet naar een lift naar Frankrijk, naar M&M, en zo waar, ik vond er een, en de volgende dag heb ik gebeld en gevraagd of ik mee kon. Zijn naam was Ton, en het was geen probleem.
Dus vliegensvlug van alles regelen. Dochter bellen of ze het een probleem vond. M7M bellen, of het écht wel kon zo snel. Gelukkig vonden ze het allemaal goed, dus snel boodschappen doen zoals kattenvoer voor een paar weken, eten, snel nog een wasje doen en nog wat belangrijke telefoontjes plegen. Uitgeteld vroeg naar bed, wekker gezet om de volgende dag om 8 uur ergens in de Bijlmer op de afgesproken plek te staan.
Hond van Ton
Ton
Na een gezellige maar érg langzame rit via kleine dorpjes ( Ton houd niet van snelwegen ) komen we na 11 uur in Limoges aan, van waar uit ik de trein zou pakken naar Aurillac.
Station Limoges. Prachtig mooi.
Helaas blijken de spoorwegen weer eens te staken, dus moet ik eerst de trein naar Brive nemen, om van daar uit een lange busrit naar Aurillac te nemen. Kaartje kopen lukte me niet omdat er zo'n lange slang mensen bij de kassa stond, en de medewerkers onvoorspelbaar langzaam werkte, dus als échte nederlander ber ik gewoon maar in die trein gestapt, op goed geluk ( dat werkte wel, want kaartjes werden niet gecontroleerd, ook niet voor de busrit, dus dat laatste deel was gratis . Uiteindelijk kwam ik pas om 01.00 uur in, en na even een kopje thee lagen we pas om 3 uur op bed. Erg lange dag, maar een leuke reis, en zo wie zo de moeite waard.
Tien dagen M&M waren erg woelig, vermoeiend, veel geven en nemen, niet veel tijd voor mijzelf, erg veel energie in 10e gestoken i.p.v aan mezelf. Maar ook heel veel leuke momenten meegemaakt. Leuke klus gedaan. Een huis dat verkocht moest worden, maar al jaren niet bewoont wordt moest worden schoongemaakt en opgeruimd worden.
Dag hard werken, poetsen, ramen lappen, zuigen en dweilen. Tien deed de tuin en Marc bracht spullen die niet in huis hoefden te staan naar de schuur. Uiteindelijk hebben ze met de eigenaar een wel erg goede deal gemaakt. Een paar honderd voor de opruim/schoonmaak klus én de spullen die in de schuur staan meenemen. Goede deal, omdat de schuur tot de nok toe vol staat met stoelen, meubels, prullaria voor de rommelmarkt, oude glas dia's uit de jaren 20, wel 6 zakken vol met prachtig oud geborduurd linnengoed.
Verder veel in de tuin gewerkt, meegeholpen aan alle klusjes die te doen waren, koken, dagje shoppen met tien, savonds films kijken of spelletjes doen, lachen en ook veel tranen. Het liep mis op het moment dat 10e dacht dat ik verliefd was op Marc, en wat ik ook inbracht om haar er van te overtuigen dat dit niet het geval was, ze wilde het niet geloven. Uiteindelijk was zaterdag de 17e de spanning zo groot dat ik mij er ook geen raad mee wist. Ik ben toen die ochtend naar de rivier gelopen en een lange tijd op een rots gezeten om eens te bedenken wat te doen en te mediteren. Ik moest weg gaan, dat was duidelijk, alleen hoe ? De planning was dat ik met Marc de 25ste mee terug naar nederland zou gaan, en geld voor een treinticket had ik zo snel niet. Pas op woensdag zou er weer genoeg op mijn rekening staan.
Eenmaal terug bij het huis aangekomen kwam Marc op mij afgelopen met de mededeling dat hij mij zou weg brengen waar ik ook heen wilde, wat zoveel wilde zeggen als naar Aurillac. Ik was er stil van. Moest dus opeens heel snel bedenken wat te doen. Dus ik liep naar boven om snel mijn spullen in te pakken en ook om online te kijken of er iemand een lift voor mij had via de liftcentrale. Helaas zat er niks tussen, dus zat er niks anders op dan maar te zien hoe ik thuis zou komen. Het was inmiddels rond een uur of 2 in de middag, dus ik wist dat ik áls ik parijs al zou halen ik daar niet meer weg zou komen die nacht. Daar had ik dus geen trek in, dus aangekomen in Aurillac na een spraakloze rit en een onvriendelijk vaarwel op het station besloot ik om een kaartje naar Brive te kopen( weer bus, want wéér stakingen, dus parijs haal ik dit weekend al helemaal niet )en daar op zoek te gaan naar een goedkoop hotel. Gelukkig had ik daar nog wel genoeg geld voor.
Brive met het Hotel, mijn kamer, een zwervertje en mooie deurtjes.
Na het inchecken en avondeten ( kamer inclusief diner en ontbijt ) ben ik even het stadje ingelopen. Dooie boel. Erg mooie oude gebouwen, dus mooie stad, alleen geen mensen op straat. Alleen loeiende pubers die in met auto's luid toeterend en roepend het weekend aan het inluiden waren. Vond een bruin uitziende café op het terras de broer van Ton gebeld voor het nummer van Ton in Frankrijk, want die was hij vergeten te geven, en gelijk Ton gebeld en kort uitgelegd wat de situatie was. Vond het leuk dat ik belde, en ik had gelijk die avond kunnen komen, maar legde uit dat ik al een kamer had, maar graag de volgende dag van zijn aanbod gebruik wilde maken.
De volgende ochtend, na het ontbijt, belde Ton mij, een beetje bezorgd, zelf op om te horen wat de situatie was. Ik zou even gaan navragen op het station of ik een trein naar Limoges zou kunnen krijgen. Zo niet, dan zou hij mij komen halen in Brive. Super lief. Treinen reden inderdaad niet, dus belde terug, en we spraken af waar ik zou staan.
In de tussentijd ben ik weer even gaan lopen in de stad, foto's maken en stokbrood voor onderweg halen. Lekker in de zon gezeten en dat vakantiegevoel op me in laten werken, wat goed lukte. Een mens als Ton had daar natuurlijk ook mee te maken. Fijn dat er nog zulke mensen zijn.
Die nacht bij Ton en Heleen doorgebracht in hun Gasten caravan.
Een paar leuke dagen bij hun doorgebracht en meegeholpen waar ik kon. Ton en Heleen houden geiten en maken zelf kaas, die ze dan op de markt of aan vaste klanten verkopen. Vlinke blaar opgelopen bij het bemesten van het suikerbieten veld, ramen gelapt voor Heleen, lekker gekookt, maar ook heerlijk in hun tuin gezeten, veel gelezen, veel gekletst en genoten van het prachtige glooiende groene landschap met stukjes geel tapijt tussendoor.
Shiva, het toilet en de logeer caravan waar ik sliep naast de geitenweide
Woensdag ben ik terug naar nederland gegaan. In de trein vanaf Parijs veel mensen gesproken die vast gezeten hadden omdat er al een week geen vluchten waren geweest vanwege de vulkaan uitbarsting in Ijsland. Een meisje die al 5 dagen onderweg was vanaf Portugal, of een man die met veel moeite uit Dubai was gekomen. Ze hadden allemaal hele positieve ervaringen gehad over de hulp die ze hadden gekregen ( net als ik dus...) en mensen die zij hadden ontmoet, en allemaal hadden ze een berusting in hoe het gelopen was. Dat de natuur alles op z'n kop gezet had vonden ze net zo mooi als ik.
Na weer een conflict met mijn lief had ik het helemaal gehad. Ik moest weg, zo snel als ik kon. Even helemaal weg van alles....
Na een goed gesprek met mijn broer ben ik gaan zoeken op internet naar een lift naar Frankrijk, naar M&M, en zo waar, ik vond er een, en de volgende dag heb ik gebeld en gevraagd of ik mee kon. Zijn naam was Ton, en het was geen probleem.
Dus vliegensvlug van alles regelen. Dochter bellen of ze het een probleem vond. M7M bellen, of het écht wel kon zo snel. Gelukkig vonden ze het allemaal goed, dus snel boodschappen doen zoals kattenvoer voor een paar weken, eten, snel nog een wasje doen en nog wat belangrijke telefoontjes plegen. Uitgeteld vroeg naar bed, wekker gezet om de volgende dag om 8 uur ergens in de Bijlmer op de afgesproken plek te staan.
Hond van Ton
Ton
Na een gezellige maar érg langzame rit via kleine dorpjes ( Ton houd niet van snelwegen ) komen we na 11 uur in Limoges aan, van waar uit ik de trein zou pakken naar Aurillac.
Station Limoges. Prachtig mooi.
Helaas blijken de spoorwegen weer eens te staken, dus moet ik eerst de trein naar Brive nemen, om van daar uit een lange busrit naar Aurillac te nemen. Kaartje kopen lukte me niet omdat er zo'n lange slang mensen bij de kassa stond, en de medewerkers onvoorspelbaar langzaam werkte, dus als échte nederlander ber ik gewoon maar in die trein gestapt, op goed geluk ( dat werkte wel, want kaartjes werden niet gecontroleerd, ook niet voor de busrit, dus dat laatste deel was gratis . Uiteindelijk kwam ik pas om 01.00 uur in, en na even een kopje thee lagen we pas om 3 uur op bed. Erg lange dag, maar een leuke reis, en zo wie zo de moeite waard.
Tien dagen M&M waren erg woelig, vermoeiend, veel geven en nemen, niet veel tijd voor mijzelf, erg veel energie in 10e gestoken i.p.v aan mezelf. Maar ook heel veel leuke momenten meegemaakt. Leuke klus gedaan. Een huis dat verkocht moest worden, maar al jaren niet bewoont wordt moest worden schoongemaakt en opgeruimd worden.
Dag hard werken, poetsen, ramen lappen, zuigen en dweilen. Tien deed de tuin en Marc bracht spullen die niet in huis hoefden te staan naar de schuur. Uiteindelijk hebben ze met de eigenaar een wel erg goede deal gemaakt. Een paar honderd voor de opruim/schoonmaak klus én de spullen die in de schuur staan meenemen. Goede deal, omdat de schuur tot de nok toe vol staat met stoelen, meubels, prullaria voor de rommelmarkt, oude glas dia's uit de jaren 20, wel 6 zakken vol met prachtig oud geborduurd linnengoed.
Verder veel in de tuin gewerkt, meegeholpen aan alle klusjes die te doen waren, koken, dagje shoppen met tien, savonds films kijken of spelletjes doen, lachen en ook veel tranen. Het liep mis op het moment dat 10e dacht dat ik verliefd was op Marc, en wat ik ook inbracht om haar er van te overtuigen dat dit niet het geval was, ze wilde het niet geloven. Uiteindelijk was zaterdag de 17e de spanning zo groot dat ik mij er ook geen raad mee wist. Ik ben toen die ochtend naar de rivier gelopen en een lange tijd op een rots gezeten om eens te bedenken wat te doen en te mediteren. Ik moest weg gaan, dat was duidelijk, alleen hoe ? De planning was dat ik met Marc de 25ste mee terug naar nederland zou gaan, en geld voor een treinticket had ik zo snel niet. Pas op woensdag zou er weer genoeg op mijn rekening staan.
Eenmaal terug bij het huis aangekomen kwam Marc op mij afgelopen met de mededeling dat hij mij zou weg brengen waar ik ook heen wilde, wat zoveel wilde zeggen als naar Aurillac. Ik was er stil van. Moest dus opeens heel snel bedenken wat te doen. Dus ik liep naar boven om snel mijn spullen in te pakken en ook om online te kijken of er iemand een lift voor mij had via de liftcentrale. Helaas zat er niks tussen, dus zat er niks anders op dan maar te zien hoe ik thuis zou komen. Het was inmiddels rond een uur of 2 in de middag, dus ik wist dat ik áls ik parijs al zou halen ik daar niet meer weg zou komen die nacht. Daar had ik dus geen trek in, dus aangekomen in Aurillac na een spraakloze rit en een onvriendelijk vaarwel op het station besloot ik om een kaartje naar Brive te kopen( weer bus, want wéér stakingen, dus parijs haal ik dit weekend al helemaal niet )en daar op zoek te gaan naar een goedkoop hotel. Gelukkig had ik daar nog wel genoeg geld voor.
Brive met het Hotel, mijn kamer, een zwervertje en mooie deurtjes.
Na het inchecken en avondeten ( kamer inclusief diner en ontbijt ) ben ik even het stadje ingelopen. Dooie boel. Erg mooie oude gebouwen, dus mooie stad, alleen geen mensen op straat. Alleen loeiende pubers die in met auto's luid toeterend en roepend het weekend aan het inluiden waren. Vond een bruin uitziende café op het terras de broer van Ton gebeld voor het nummer van Ton in Frankrijk, want die was hij vergeten te geven, en gelijk Ton gebeld en kort uitgelegd wat de situatie was. Vond het leuk dat ik belde, en ik had gelijk die avond kunnen komen, maar legde uit dat ik al een kamer had, maar graag de volgende dag van zijn aanbod gebruik wilde maken.
De volgende ochtend, na het ontbijt, belde Ton mij, een beetje bezorgd, zelf op om te horen wat de situatie was. Ik zou even gaan navragen op het station of ik een trein naar Limoges zou kunnen krijgen. Zo niet, dan zou hij mij komen halen in Brive. Super lief. Treinen reden inderdaad niet, dus belde terug, en we spraken af waar ik zou staan.
In de tussentijd ben ik weer even gaan lopen in de stad, foto's maken en stokbrood voor onderweg halen. Lekker in de zon gezeten en dat vakantiegevoel op me in laten werken, wat goed lukte. Een mens als Ton had daar natuurlijk ook mee te maken. Fijn dat er nog zulke mensen zijn.
Die nacht bij Ton en Heleen doorgebracht in hun Gasten caravan.
Een paar leuke dagen bij hun doorgebracht en meegeholpen waar ik kon. Ton en Heleen houden geiten en maken zelf kaas, die ze dan op de markt of aan vaste klanten verkopen. Vlinke blaar opgelopen bij het bemesten van het suikerbieten veld, ramen gelapt voor Heleen, lekker gekookt, maar ook heerlijk in hun tuin gezeten, veel gelezen, veel gekletst en genoten van het prachtige glooiende groene landschap met stukjes geel tapijt tussendoor.
Shiva, het toilet en de logeer caravan waar ik sliep naast de geitenweide
Woensdag ben ik terug naar nederland gegaan. In de trein vanaf Parijs veel mensen gesproken die vast gezeten hadden omdat er al een week geen vluchten waren geweest vanwege de vulkaan uitbarsting in Ijsland. Een meisje die al 5 dagen onderweg was vanaf Portugal, of een man die met veel moeite uit Dubai was gekomen. Ze hadden allemaal hele positieve ervaringen gehad over de hulp die ze hadden gekregen ( net als ik dus...) en mensen die zij hadden ontmoet, en allemaal hadden ze een berusting in hoe het gelopen was. Dat de natuur alles op z'n kop gezet had vonden ze net zo mooi als ik.
Abonneren op:
Posts (Atom)