BLIJVEN REIZEN
ik heb gereisd met dromers en dichters
naar een onbekend station
en met zigeuner muzikanten
gezworven in de zon
ik heb gedwaald met de fantasten
door een stad die niet bestaat
waar een schaduw stond te wachten
aan het einde van de straat
ik heb het landschap zien veranderen
langs de wegen die ik ging
en geprobeerd het licht te vangen
in de woorden die ik zing
ik heb de hoogste berg beklommen
en gezien hoe klein ik was
ik ben gevallen voor de liefde
en verrezen uit mijn as
altijd zal ik blijven reizen
altijd zal ik blijven reizen
want ik hoor muziek van een bruiloftsfeest
iets van mij zal achterblijven
iets van mij zal achterblijven
niet meer dan een schim
van wie ik ben geweest
niet meer dan een schim
ik las de vraag waarop geen antwoord is
in de ogen van een kind
ik heb geworsteld en gebeden
verraden en bemind
en was ik ooit mezelf verloren
vond ik kracht om op te staan
ik ben telkens weer geboren
om opnieuw op weg te gaan
altijd zal ik blijven reizen..........
ik ben gestoken door de angel
van verdriet en eenzaamheid
ik ben gedragen door een engel
in het heetste van de strijd
totdat ik thuis kwam met verhalen
van een dag van duizend jaar
met de kleuren en de geur van
verre landen in mijn haar
altijd zal ik blijven reizen...........
Egbert Hovekamp
maandag 24 januari 2011
donderdag 13 januari 2011
2 Eiken
In mijn zoektocht naar mijn zijn kom ik veel weerstand tegen.
Een puzzeltocht is het, soms heel erg zwaar.
Een ding besef ik goed. Pas als je jezelf met liefde kunt benaderen zal de liefde
die je door wilt geven ook écht aankomen.
Ik heb week maar weer eens een opsomming van een woelig jaar gemaakt, zo aan het begin van een nieuwe, en hoewel de lijst gebeurtenissen, geestelijk en emotioneel, groot is, de confrontaties heftig waren, sta ik sterk genoeg in mijn "zijn" om te durven zeggen dat ik mijn best heb gedaan.
Ik denk niet dat ik onderweg iets heb laten liggen, vergeten ben, verziekt heb of anders had moeten of kunnen doen, want alles liep zoals het hoorde te lopen.
Hoewel ik vannacht in een diep zwart gat terecht kwam heb ik de kracht om mijn rust op een of andere manier te hervinden, oftewel, in liefde naar mijzelf lief te zijn voor mij.
Dat ik dat kan, alleen, zonder houvast van enige aard, zoals een ander mens, religieus geloof, zweverige spirituele inslag ( hoewel ? ) of een fikse borrel bevestigd mij van mijn kracht en zal mij alleen maar sterker maken.
In mijn puzzeltocht denk aan al die mensen die op mijn pad kwamen in 2010,
Hertha, Heleen, Han, Ilse, Pieter, Marcel, Monique, Marc en 10e, en die zelf hun eigen zoektocht beleven.Ik wens hun de zelfde kracht toe die ik voel.
Daar bij de 2 eiken, hang 2 schommels op, en ga al schommelend speels het leven door, wetend dat je je best hebben gedaan, niets hebben laten liggen en het goed is zo, want het liep zoals het liep.
Een puzzeltocht is het, soms heel erg zwaar.
Een ding besef ik goed. Pas als je jezelf met liefde kunt benaderen zal de liefde
die je door wilt geven ook écht aankomen.
Ik heb week maar weer eens een opsomming van een woelig jaar gemaakt, zo aan het begin van een nieuwe, en hoewel de lijst gebeurtenissen, geestelijk en emotioneel, groot is, de confrontaties heftig waren, sta ik sterk genoeg in mijn "zijn" om te durven zeggen dat ik mijn best heb gedaan.
Ik denk niet dat ik onderweg iets heb laten liggen, vergeten ben, verziekt heb of anders had moeten of kunnen doen, want alles liep zoals het hoorde te lopen.
Hoewel ik vannacht in een diep zwart gat terecht kwam heb ik de kracht om mijn rust op een of andere manier te hervinden, oftewel, in liefde naar mijzelf lief te zijn voor mij.
Dat ik dat kan, alleen, zonder houvast van enige aard, zoals een ander mens, religieus geloof, zweverige spirituele inslag ( hoewel ? ) of een fikse borrel bevestigd mij van mijn kracht en zal mij alleen maar sterker maken.
In mijn puzzeltocht denk aan al die mensen die op mijn pad kwamen in 2010,
Hertha, Heleen, Han, Ilse, Pieter, Marcel, Monique, Marc en 10e, en die zelf hun eigen zoektocht beleven.Ik wens hun de zelfde kracht toe die ik voel.
Daar bij de 2 eiken, hang 2 schommels op, en ga al schommelend speels het leven door, wetend dat je je best hebben gedaan, niets hebben laten liggen en het goed is zo, want het liep zoals het liep.
maandag 10 januari 2011
Tjah
Hoe vrij zijn wij ?
Afgelopen week was er in een t.v programma iemand aan het woord die een boek geschreven had met als hoopvolle titel "Op zoek naar brave burgers ", en dus zapte ik niet door, in de hoop enige inspiratie te vinden die mijn frustratie enigszins zou kunnen verzachten....ik hoopte op een boek dat misschien zou benadrukken hoe wij steeds meer af horen te stappen van ons individueel denken en geacht worden ons aan te passen, om nog deel uit te mogen maken van deze maatschappij. Hoe de angst buitengesloten te worden het maakt dat wij dus zelf deelgenoot worden van de hype ....oftewel, de angst regeert, in zo ontzettend veel aspecten. In onze behoefte er bij te horen werken wij onszelf tegen.
Het mooiste voorbeeld hiervan is wel een uitspraak die ik hoorde van een in-het-nauw gedreven politicus, die zei "ik sluit mij aan bij de democratische meerderheid". Eigenlijk benadrukt hij hiermee hoe het staat met democratie in Den-Haag.
Zo lees ik berichten over dat Depressie een welvaarts ziekte is, wat in mijn ogen al meer dan genoeg zegt over deze welvaarts maatschappij. We hebben voor alles een oplossing, een therapie, pilletje of spirituele inslag, alleen zou je dat alles in sommige gevallen helemaal niet nodig hebben als je omgeving jou zou kunnen accepteren zoals je bent, en we de verschillen met wat meer liefde zouden kunnen benaderen en omarmen in plaats van te benadrukken hoe groot ze zijn.
Laatst zag ik de film "A beautifull mind " over de wereldvreemde Wiskundige John Nash, die worstelde met paranoia en schizofrenie, maar er voor koos om de kracht van liefde en zijn eigen geest zijn leven in evenwicht te brengen. Een zware weg, dat is zeker, maar een bewuste keuze omdat hij zijn geest niet wilde vertroebelen met pillen. Zijn geest was zijn alles, zijn identiteit.
Hoeveel ruimte geven wij elkaar en onszelf om in alle ruimte op zoek te gaan naar antwoorden in onszelf, op zoek naar antwoorden die diep in ons zitten en die ons niet verteld kunnen worden aan de hand van Therapieen, boeken, of pillen of andere hulpmiddelen. Misschien zijn we wel vergeten dat die zaken hulpmiddelen zijn.
Helaas ging het boek waar ik mee begon niet hierover, maar over de rol die wij spelen in deze maatschappij, en hoe de overheid ons vraagt ons meer in te zetten, socialer zijn, vraagt om hulp, maar wel met de vraag, wat krijgen we hiervoor terug ?
Wat, denk ik, verstaat Den-Haag onder brave burgers ? Gezien alles wat we de laatste jaren al moeten hebben doorstaan, gezien hoeveel mensen dit land willen ontvluchten alsof het een dictatuur betreft, en gezien het beroerde toekomst perspectief gezien de sociale ontwikkeling op het gebied van de politiek vraag ik mij af aan wie zij nu werkelijk deze vraag stellen.....of eigenlijk, hoe durven ze óns die vraag te stellen? Een onnoemlijk groot deel van onze bevolking verzuipt onder de druk die ons opgelegd is.
Ik zou dus eigenlijk willen zeggen, wil je iets veranderen, begin dan bij jezelf.
Afgelopen week was er in een t.v programma iemand aan het woord die een boek geschreven had met als hoopvolle titel "Op zoek naar brave burgers ", en dus zapte ik niet door, in de hoop enige inspiratie te vinden die mijn frustratie enigszins zou kunnen verzachten....ik hoopte op een boek dat misschien zou benadrukken hoe wij steeds meer af horen te stappen van ons individueel denken en geacht worden ons aan te passen, om nog deel uit te mogen maken van deze maatschappij. Hoe de angst buitengesloten te worden het maakt dat wij dus zelf deelgenoot worden van de hype ....oftewel, de angst regeert, in zo ontzettend veel aspecten. In onze behoefte er bij te horen werken wij onszelf tegen.
Het mooiste voorbeeld hiervan is wel een uitspraak die ik hoorde van een in-het-nauw gedreven politicus, die zei "ik sluit mij aan bij de democratische meerderheid". Eigenlijk benadrukt hij hiermee hoe het staat met democratie in Den-Haag.
Zo lees ik berichten over dat Depressie een welvaarts ziekte is, wat in mijn ogen al meer dan genoeg zegt over deze welvaarts maatschappij. We hebben voor alles een oplossing, een therapie, pilletje of spirituele inslag, alleen zou je dat alles in sommige gevallen helemaal niet nodig hebben als je omgeving jou zou kunnen accepteren zoals je bent, en we de verschillen met wat meer liefde zouden kunnen benaderen en omarmen in plaats van te benadrukken hoe groot ze zijn.
Laatst zag ik de film "A beautifull mind " over de wereldvreemde Wiskundige John Nash, die worstelde met paranoia en schizofrenie, maar er voor koos om de kracht van liefde en zijn eigen geest zijn leven in evenwicht te brengen. Een zware weg, dat is zeker, maar een bewuste keuze omdat hij zijn geest niet wilde vertroebelen met pillen. Zijn geest was zijn alles, zijn identiteit.
Hoeveel ruimte geven wij elkaar en onszelf om in alle ruimte op zoek te gaan naar antwoorden in onszelf, op zoek naar antwoorden die diep in ons zitten en die ons niet verteld kunnen worden aan de hand van Therapieen, boeken, of pillen of andere hulpmiddelen. Misschien zijn we wel vergeten dat die zaken hulpmiddelen zijn.
Helaas ging het boek waar ik mee begon niet hierover, maar over de rol die wij spelen in deze maatschappij, en hoe de overheid ons vraagt ons meer in te zetten, socialer zijn, vraagt om hulp, maar wel met de vraag, wat krijgen we hiervoor terug ?
Wat, denk ik, verstaat Den-Haag onder brave burgers ? Gezien alles wat we de laatste jaren al moeten hebben doorstaan, gezien hoeveel mensen dit land willen ontvluchten alsof het een dictatuur betreft, en gezien het beroerde toekomst perspectief gezien de sociale ontwikkeling op het gebied van de politiek vraag ik mij af aan wie zij nu werkelijk deze vraag stellen.....of eigenlijk, hoe durven ze óns die vraag te stellen? Een onnoemlijk groot deel van onze bevolking verzuipt onder de druk die ons opgelegd is.
Ik zou dus eigenlijk willen zeggen, wil je iets veranderen, begin dan bij jezelf.
Vrouw
Ik ben een vrouw
zuiver en eerlijk
levend vanuit mijn oer gevoel
mijn onderbuik zal mij regeren
mij wijzen op mijn gevoel
niets kan mij breken
niemand die over mij regeren kan
sterker dan je denkt
weersta ik
onderga ik
neem ik
geef ik
versla ik
begrijp ik
voel ik
zeg ik
zwijg ik
zie ik
ben ik
een vrouw
zuiver en eerlijk
levend vanuit mijn oer gevoel
mijn onderbuik zal mij regeren
mij wijzen op mijn gevoel
niets kan mij breken
niemand die over mij regeren kan
sterker dan je denkt
weersta ik
onderga ik
neem ik
geef ik
versla ik
begrijp ik
voel ik
zeg ik
zwijg ik
zie ik
ben ik
een vrouw
Abonneren op:
Posts (Atom)