Gevaarlijke bewondering.

Gevaarlijke bewondering.

Het gras is altijd groener,
daar ginder,
die jas staat haar heel goed,
maar jou misschien iets minder,
Ja, mooie auto,
Maar jij kan hem niet betalen,
dus is het maar beter,
je schouders op te halen.

Ja, leuk stel,
zo zou jij ook wel willen zijn,
zo gelukzalig samen,
dat is fijn.
Je zou hem bijna willen stelen,
zou ze hem delen ?
Mag ik hem even lenen,
kijken of die mij ook zo leuk past ?

Misschien hou ik hem wel,
als hij mij past,
en neem ik hem mee,
naar mijn familie aan zee,
om mijn nicht,
de ogen uit te steken,
en mijn bezorgde ouders ,
voorgoed te sussen,
met deze leuke stabiele factor,
aan mij zijde,
die allang niet meer terug,
naar haar hoeft te gaan,
omdat hij nu eenmaal,
de ware liefde heeft verkocht,
aan een illusie,
dat jaloerse gedrocht,
die hem geen moment,
uit het oog verliest.........

Skylounge

Zondag middag, op onderzoek uit gegaan. Een nieuw hotel klaboem aan het IJ, met een prachtig dak terras waar het uitzicht adembenemend was. Maar helaas waren de prijzen van de spijzen al net zo adembenemend, dus wel kijken, maar niet kopen...ghehehehe

Ik droomde dat ik, terwijl ik in mijn huis woonde, een deur ontdekte die toegang gaf tot een kamer die ik nooit eerder had gezien en waarvan ik het bestaan zelfs niet kende. Ik deed de deur open en ging naar binnen. Het was een oude kamer, mooi en nogal deftig, maar duidelijk al een tijd niet gebruikt. Er stonden verschillende fraaie meubels en mijn aan- dacht werd getrokken door een grote antieke kast aan de andere kant van de kamer. Ik liep er naar toe en deed de deuren open. De kast had een aantal schappen met mooie porseleinen vazen en serviesgoed van dun eier- schaalporselein, allemaal keurig opgestapeld. Toen zag ik onderin de kast iets bewegen. Ik ging op mijn knieën zitten om te zien wat het was en zag tot mijn verbijstering dat een klein figuurtje probeerde zich in het donker verborgen te houden. Terwijl ik ernaar zat te kijken, drong het tot me door dat er een klein, dwergachtig schepsel achterin de kast ineengedoken zat. Ik voelde een onmiddellijke opwelling van liefde voor dit nietige wezen. Heel voorzichtig probeerde ik hem in mijn armen te nemen, maar hij draaide zich om en trok zich verder in de schaduw terug. Kom maar naar voren, naar het licht, zodat ik je kan zien, vroeg ik , maar hij week nog wat verder achteruit. Tenslotte wist ik hem met vleiende woordjes zover te krijgen dat hij naar de deur van de kast kwam, waar ik hem beter kon zien. Mijn adem stokte. Het was een klein mensje, een mannetje, ongeveer zestig centimeter lang, met magere stakerige ledematen en een verlept lichaam. Hij had niets van een dwerg. Hij was een onvolgroeide, gekrompen, schrielijke menselijke gedaante. Ik was perlex omdat ik zonder enige aanleiding een sterke emotionele band met het mannetje voelde en er een onverklaarbare golf van liefde voor hem door mijn heen sloeg. 'Wie ben je?' vroeg ik. Hij keek me schuchter aan. 'Weet je dat niet?' 'Natuurlijk niet. Hoe zou ik dat moeten weten?' 'Ik ben jouw eigenliefde' *) In een tijdloze sfeer~Michael Roads~uitg: Ankh Hermes

Groeistuipen

Groeistuipen, en de grens tussen waanzin en werkelijkheid.




Wat is waanzin en wat is werkelijkheid.
Wie bepaald dat eigenlijk ?
Waar ligt de grens ?

We krijgen allemaal wel eens te maken met vormen van zwaarmoedigheid, angst, depressie, onmacht en hulpeloosheid, en in die buien kan je hersens soms vreemde kronkels maken.

De meeste van ons leren daar mee om te gaan, en hebben een methodiek, rustpunt of andere manier gevonden om die kronkels weer uit de knoop te halen en orde te scheppen in de chaos van onze hersens. De een gaat vissen, de ander zet het in een schilderij of gaat dansen, mediteren, een lange wandeling maken, filosoferen, muziek maken, er boeken op nalezen, en een ander haalt de antwoorden die hij zoekt uit spiritualiteit of geloof.

Ik heb in mijn leven op verschillende manieren te maken gehad met mensen die z.g van hun padje af waren, de weg kwijt, het leven niet aan konden, het zelfvertrouwen totaal verloren waren of gewoon eigenlijk in een psychose terecht waren gekomen...maar hoe zie je dat, en wie benoemd de grens ? Op dat moment is hun emotie de waarheid, en het is die emotie die invloed heeft op alles wat ze zijn en doen. Om te begrijpen wat er op dat moment door iemand heen gaat zou je bijna helderziend moeten zijn, omdat zij zelf al geen overzicht hebben in al die chaos, dus laat staan dat jij als happy outsider daar enig zicht op kan krijgen.

Als ik kijk naar mijn eigen manier van verwerken, kijk naar de rode draad in mijn denken en doen, het ontstaan van mijn gevoeligheden, en herken wat mijn valkuilen zijn, dan besef ik dat ik gezegd ben met een geest die zich terughouden opstelt naar invloeden van buitenaf. Die haar individualiteit koestert, haar eigen kracht ziet, beseft waar de zwaktes liggen en erkent en herkent dat ze, ondanks haar individualiteit van zijn en denken, in haar wens naar verbinding met andere zielen wel eens te diep in andermans glaasje kijkt, en zich iets aan spiegelt wat niet haar eigen is.
Op die manier hou ik het voor mijzelf zuiver, mijn eigen groeistuipen, en mijn eigen grens tussen waanzin en werkelijkheid.





My heart knows where it stands on its own.

Zien

Kies je eigen pad,
daar ergens ontmoeten we elkaar,
daar waar de hemel,
zo rood als mijn passie kleurt,
en waar de volle maan,
zijn werk in mij doet,
en waar die onrust in mij,
herkent wordt als zijnde,
mijn eeuwige nieuwsgierigheid,
naar alles wat mij boeit,
ik eeuwig jong zal zijn,
steeds opnieuw geboren,
steeds opnieuw gezien,
door mijn eigen ogen,
en dan die van jou,
misschien...........

MC 14-06-2011

Onderweg

Op zoek naar de waarheid,
reizend, van alle vrees bevrijd,
nooit meer stilletje leiden,
het hart naar buiten gekeerd.
Natte perrons, bekende stations,
de lucht vol water, nat en grauw,
in de verte gloort ergens nog
verscholen de zon,
maar voor nu past het weer zoals die is,
bij het onbekende dat op mij wacht.

MC@5-6-2011

Kiekeboe

Ongezien maar wel gezien,
via dit media ff polsen,
via een blog of een bericht,
even op gepaste afstand kijken,
hoe het daar allemaal is.
Ik heb het met vele mensen,
die mij hebben geraakt,
en met wie ik mooie momenten heb meegemaakt,
maar die door omstandigheden,
geen actief deel van mijn leven meer kunnen zijn.
Maar ze hebben mij geraakt,
ik heb hun ziel gezien en van genoten,
en hoewel ze nu uit beeld zijn,
zijn ze nimmer ver van mij vandaan.